در سال های اخیر به نظر می رسد جهان به سرخ کن های هوا علاقه زیادی داشته است. تهیه غذای کاملاً ترد، اما بدون روغن و چربی که معمولاً سرخ کردنی به آن نیاز دارد، برای هر کسی که مایل به لذت بردن از غذاهای مورد علاقه خود بدون چربی است، یک ایده جذاب بوده است. اما آیا این حتی ممکن است؟ واقعاً سرخ کن های هوا با سرخ کن های عمیق چقدر تفاوت دارند؟ آیا می توان مواد غذایی ساخته شده در سرخ کن بادی را حتی "سرخ شده" در نظر گرفت؟ قرن هاست که پختن غذا با سرخ کردن آن در روغن عمیق وجود داشته است. گفته می شود که فرآیند سرخ کردن مواد غذایی در اوایل هزاره پنجم قبل از میلاد آغاز شده است. مدت هاست که روش مورد علاقه برای پختن انواع غذاها از سیب زمینی سرخ کرده معمولی گرفته تا دونات و مرغ سرخ شده بوده است. در سال 1918، Pitco Frialator اختراع شد. این قطعه از تجهیزات به سرعت به یکی از لوازم اصلی آشپزخانه رستوران ها تبدیل شد زیرا عمر روغن پخت و پز را افزایش داد. این امر هم هزینه ها را کاهش می دهد و هم کیفیت غذا را بهبود می بخشد. از زمانی که سرخ کن ها روشی سریع و آسان برای تهیه غذا بوده اند و به صاحبان رستوران ها اجازه می دهند غذاهای متنوع تری درست کنند. سرخ کن های عمیق در کامیون های مواد غذایی، غرفه های غذا، غذاخوری ها و رستوران های فست فود مانند مک دونالد استفاده می شود.
سرخ کن های عمیق معمولا از فولاد ضد زنگ ساخته می شوند. آن ها با احاطه کردن غذای داخل با روغن داغ عمل می کنند که تا دمایی بین 160 تا 370 درجه سانتیگراد (320 تا 700 فارنهایت) گرم می شود. بسته به نوع و ترجیح می توان غذا را بین 3 تا 10 دقیقه طبخ کرد. این فرآیند بسیار شبیه یک کوره همرفت عمل می کند و روغن به عنوان منبع گرمای همرفت عمل می کند. علاوه بر این، سرخ کن ها اغلب یک عنصر گرم کننده در پایین برای گرم نگه داشتن روغن و یک ترموستات قابل تنظیم دارند تا بتوانید میزان حرارتی که به غذای خود اعمال می شود را کنترل کنید. راز موفقیت آمیز سرخ کردن عمیق این است که روغن می تواند به دمایی بالاتر از 212 درجه فارنهایت آب در حال جوش برسد. همانطور که غذا در روغن بسیار داغ پخته می شود، پوسته ترد تشکیل می دهد که از نظر طعم و بافت مهر و موم می شود. این یک غذای خوشمزه را ایجاد می کند، اما پخت و پز در چنین دماهای بالا برای همه مناسب نیست. سرخ کن های تجاری با گرمایش مادون قرمز یا گرمایش همرفت کارآمد هستند، اما اغلب گران هستند. اینجاست که سرخ کن های هوا وارد می شوند.
سرخ کن های هوا از روش پخت و پز در دمای بالا مانند سرخ کن های معمولی استفاده می کنند. اما به جای غوطه ور کردن غذا در روغن، بخار آب تبخیر شده را گرم می کنند و هوای گرم را به گردش در می آورند تا به این هدف برسند. این عمل تقریباً تمام روغن را از فرآیند سرخ کردن حذف می کند، و تغییرات این طرح اولیه از دهه 1990 وجود داشته است. اولین نمونه اولیه سرخ کن هوا توسط شرکتی به نام GoWISE توسعه یافت و در سال 2015 عرضه شد. مدل های اولیه چندان چشمگیر نبودند و باید از قطعات جداگانه مونتاژ می شدند، اما از آن زمان به بعد کاربر پسندتر شدند و آماده استفاده شدند. سرخ کن های هوا در حال حاضر به طور گسترده در اکثر خرده فروشی ها و فروشگاه های لوازم خانگی در دسترس هستند.
یکی از واضح ترین تفاوت های سرخ کن عمیق و سرخ کن های بدون روغن این است که اولی روغن زیادی مصرف می کند در حالی که دومی اینطور نیست. هر دوی آن ها در مورد پخت غذا به نتایج مشابهی دست می یابند، اما از آنجایی که سرخ کن هوا نیازی به غوطه ور شدن چیزی در روغن داغ ندارد، ظروف گاهی اوقات می توانند سالم تر از معادل سرخ شده خود باشند. به عنوان مثال، یک وعده سیب زمینی سرخ کرده با بافت ترد مشابه را می توان در یک سرخ کن با استفاده از یک قاشق غذاخوری روغن درست کرد، در مقایسه با چهار قاشق غذاخوری سیب زمینی سرخ شده است. روش های پخت و پز مختلف با طرح های متفاوتی ارائه می شوند: سرخ کن های روغنی معمولاً بزرگ تر، قوی تر هستند و دارای سبدی برای نگه داشتن غذا در داخل و یک عنصر حرارتی است که معمولاً در روغن غوطه ور میشود. سرخ کن های هوا نیز دارای یک سبد هستند، اما کاملاً بسته هستند و دارای فن های داخلی هستند که هوای گرم را در داخل به گردش در می آورند. سرخ کن های هوا از نظر نحوه عملکرد آن ها با اجاق های همرفتی نسبت به سرخ کن های عمیق قابل مقایسه هستند.
تفاوت های زیادی بین سرخ کن های عمیق و سرخ کن های هوا وجود دارد که واضح ترین آن ها نحوه پخت غذا است. در حالی که سرخ کن های عمیق محتویات خود را در روغن داغ غوطه ور می کنند، سرخ کن های هوا آن ها را با هوای گردشی داغ احاطه می کنند. این بدان معناست که می توان غذا را با کمترین استفاده از روغن در مقایسه با سرخ کردن عمیق تهیه کرد. تفاوت دیگر اندازه است: سرخ کن های هوا کوچکتر و کمتر دست و پا گیر هستند، اگرچه این بستگی به مارک دارد. سبد سرخ کن هوا نیز بزرگتر از سرخ کن عمیق است که می تواند تهیه مقادیر زیادی غذا را در یک زمان آسان تر کند. برخی از سرخ کن های تجاری بسیار بزرگ هستند و تا 24 لیتر روغن را در خود جای می دهند، اما متوسط سرخ کن های عمیق شخصی معمولا بین یک تا سه لیتر است. سرخ کن های هوا می توانند به اندازه شش لیتر یا 0.8 لیتر برای مدل های کانتر بزرگ باشند. هر دوی آن ها برای کارکردن به قدرت مشابهی نیاز دارند: حدود 1500 وات، اما برخی از سرخ کن های هوا قدرت بالاتری نسبت به سایرین دارند. تفاوت بسیار بیشتر در قیمت آن است: سرخ کن های هوا معمولاً گران تر از سرخ کن های عمیق هستند، اگرچه مدل های تجاری می توانند بیش از 1 میلیون تومان داشته باشند. سبدهای سرخ کن هوا نیز در صورت شکستن، تعویض آن ها گرانتر است، اما این بستگی به سازنده دارد. یکی از مواردی که واقعاً سرخ کن بادی را از سرخ کن عمیق جدا می کند، میزان روغن مصرفی است. همانطور که قبلا ذکر شد، یک سرخ کن بادی روغن بسیار کمتری نسبت به سرخ کن عمیق مصرف می کند. یکی دیگر از مواردی که آن ها را متمایز می کند مدت زمان پخت غذا است. سرخ کن بادی نسبت به سرخ کن ها زمان کمتری می برد، اما بسته به مقدار غذایی که می خواهید تهیه کنید و نوع غذای آن چه مقدار است (برای مثال، سرخ کن بادی زمان کمتری نسبت به سرخ کن های عمیق نیاز دارد) متفاوت است. سرخ کن برای پختن چیزهایی مانند سیب زمینی سرخ کرده و... بسیار عالی است.
هر دو سرخ کن قادر به تولید مواد غذایی ترد و ترد با رنگ قهوه ای طلایی هستند. اینکه کدام یک بهتر است بستگی به سلیقه شخصی دارد. چربی دارای مشخصات طعمی خاصی است که تمایل به افزودن مواد به غذا دارد، به همین دلیل است که بسیاری از مردم از آن لذت می برند. مسئله این است که سرخ کردن در بدون روغن آن طعم چربی را که غذاهای سرخ شده معمولی دارند، ندارد. اگر از طرفداران طعم روغن چرب و تقریباً ذوب شده هستید، احتمالاً فکر نمی کنید که طعم غذاهای سرخ شده در هوا به اندازه غذاهای سرخ شده خوب است. از طرف دیگر، اگر غذاهای چرب شما را دفع می کنند، احتمالاً طرفدار سرخ کن هوا خواهید بود.
معمولاً سرخ کردن عمیق زمان کمتری نسبت به سرخ کردن هوا دارد. با این حال، تنظیمات حرارت کمتر در سرخ کن هوا برای پخت آهسته و آرام غذا بسیار مناسب است، که می تواند نتایج عالی را در مورد ماهی یا گوشت به همراه داشته باشد. نکته کلیدی فقط استفاده از زمان پخت و تنظیم دمای مناسب است.
تمیز کردن سرخ کن های هوا آسان تر است، به خصوص اگر سینی فر را قبل از استفاده با فویل بپوشانید. سرخ کن ها به دلیل این همه روغن کمی زمان بر هستند، به همین دلیل است که بسیاری از افراد از آن ها در فضای باز استفاده می کنند. سرخ کردن غذا در روغن می تواند آشفتگی بزرگی ایجاد کند و شما را با سرخ کن عمیقی که هم کثیف و هم بدبو است، به جا می گذارد. تمیز کردن سرخ کن هوا کمی ساده تر است زیرا پوشش اصلی تمیز باقی می ماند و پاشیده شدن روغن در سینی قابل جابجایی وجود دارد.
آشپزی بدون روغن برای افرادی که در فضاهای کوچک زندگی می کنند یا بوی آشپزی را در خانه خود دوست ندارند بسیار راحت تر است. این یکی از مزایای سرخ کردن با هوا است که در مقایسه با سرخ کردن در روغن بوی بسیار کمی از خود به جای می گذارد.
به طور کلی، سرخ کن های عمیق کمی آرام تر از سرخ کنهای بادی هستند، زیرا فن های قدرتمندی ندارند که هوای گرم را به سرعت در فضای کوچک به گردش درآورند. سرخ کن های هوا به دلیل وجود فن کمی صدای بیشتری تولید می کنند، اما نه آنقدر که باعث حواس پرتی یا آزاردهنده شود.
در حالی که تقریباً می توانید هر چیزی را سرخ کنید، تنها کاری که یک سرخ کن می تواند انجام دهد این است غذا ها را با بهترین روش برای شما سرخ کند. سرخ کن های هوا از نظر پخت و پز کمی تطبیق پذیری بیشتری دارند، زیرا می توانند برشته، پخت، گریل و برشته شوند. المنت حرارتی سرخ کن هوا در پایین دستگاه قرار دارد، به این معنی که غذاها از هر طرف گرم می شوند. این باعث می شود که غذا از بیرون ترد و داخل آن لطیف شود.
سرخ کن های هوا معمولا گران تر از سرخ کن های عمیق هستند. اگر به دنبال تجهیزات تجاری هستید، سرخ کن هوا می تواند بسیار گران باشد. فناوری خاصی که سرخ کن هوا استفاده می کند، به جای اندازه قیمت نهایی آن را تعیین می کند. اکثر نسخه های گران تر دارای فناوری Rapid Air برای پخت سریع تر و کارآمدتر (و همچنین استفاده کمتر روغن در هنگام آشپزی) هستند. آن ها همچنین به ویژگی هایی مجهز هستند که بسیاری از مصرف کنندگان آن را مفید می دانند، از تنظیمات قابل برنامه ریزی گرفته تا کنترل بو و صفحه نمایش با نور روشن با تایمر شمارش معکوس و زنگ هشدار را دارند.
اگر می خواهید در مورد آن فنی باشید، سرخ کردن هوا واقعاً نوعی سرخ کردن نیست. سرخ کردن به معنای استفاده از روغن برای انتقال حرارت به غذا است و سرخ کردن هوا از روغن در فرآیند پخت آن استفاده نمی کند. سرخ کردن هوا عمدتاً فقط یک روش پخت در اجاق های همرفتی است. واقعیت این است که این شکل از پخت کمی تردتر از فر معمولی شما است، به همین دلیل است که به عنوان "سرخ کردن" به بازار عرضه می شود. این یک ترفند بازاریابی نسبتا هوشمندانه است. اما برای کسانی غلاقه به غذا های سرخ شده دارند ولی نمی توانند به دلیل سلامتی و رژیم، آن ها را مصرف کنند، گزینه ی بسیار مناسبی است.
برای کسانی که مراقب وزن خود هستند یا از بیماری هایی مانند دیابت و فشار خون بالا رنج می برند، سرخ کردن عمیق یک نه قطعی است. با این حال، با معرفی سرخ کن های هوا، آشپزها اکنون می توانند از غذاهای سرخ شده مورد علاقه خود بدون تمام روغن و روغنی که معمولاً همراه آن است، لذت ببرند. سرخ کن های هوا به جای سرخ کردن غذا با روغن داغ، از یک سیستم هوای گردشی فوق داغ استفاده می کنند که با اعمال گرمای شدید به بیرون، غذا را طبخ می کند. این باعث می شود غذاهای سرخ شده را بدون تمام چربی های ناسالم دوباره بسازید.
سرخ کردن عمیق به استفاده از روغن بسیار داغ نیاز دارد تا غذای شما به درستی پخته شود. حدود 350 درجه فارنهایت یا 175 درجه سانتیگراد را نیاز دارد. روغن آنقدر داغ است که وقتی غذا را در آن فرو می کنید، تقریباً بلافاصله حباب هایی در قسمت بیرونی ایجاد می شوند و تا زمانی که به اندازه ای بزرگ شوند که بتوانند لایه بیرونی غذا را بشکنند، گسترش می یابند. این باعث ایجاد حفره های کوچک زیادی در سطح بیرونی می شود که سطح بیشتری را در معرض نفوذ روغن قرار می دهد. سرخ کردن عمیق می تواند باعث شود غذاهای شما تا 40 درصد وزن خود را جذب چربی کنند. توجه به این نکته مهم است که تنها نوع روغنی که استفاده می شود از نظر سالم بودن ظرف مهم است. به عنوان مثال، روغن زیتون که اغلب به عنوان سالم طبقه بندی می شود، به دلیل نقطه دود پایین می تواند برای پخت و پز یا سرخ کردن با حرارت بالا خطرناک باشد. از طرف دیگر، روغنی با نقطه دود بالا (مثلاً روغن سبوس برنج) نسبت به روغنی با نقطه دود پایین (مانند روغن کانولا) سالم تر خواهد بود. سرخ کن های بادی بهتر از سرخ کن های عمیق هستند زیرا در مقایسه با سرخ کردن عمیق به روغن کمی نیاز دارند. این بدان معناست که شما می توانید بدون نگرانی در مورد مصرف چربی یا کالری بیش از حد از غذاهای سرخ شده لذت ببرید و آن را به انتخاب سالم تری تبدیل کنید. با این حال، ممکن است همه غذاها بهتر نباشد که در هوا سرخ شوند. طبق WebMD، سرخ کردن ماهی در هوا باعث افزایش مقدار ماده ای به نام «محصولات اکسیداسیون کلسترول» شد و همچنین به نظر می رسد که اسیدهای چرب امگا 3 را مهار می کند.
استفاده آسان: سرخ کن های هوا با عملکرد هایی مانند دمای قابل تنظیم، تایمر داخلی و خاموش شدن خودکار آسان برای استفاده و کاربر پسند هستند. بدون آشفتگی و بدون هیاهو: لازم نیست نگران نشت روغن باشید زیرا بیشتر سرخ کن های هوا فقط به یک قاشق غذاخوری روغن نیاز دارند. ویژگی های ایمنی با سرخ کن بادی، نیازی به نگرانی در مورد جوشیدن یا آتش گرفتن روغن نیست. برخی از مدل ها دارای یک دسته خنک کننده یا یک محافظ دکمه روی سبد قابل جدا شدن هستند در صورتی که به طور تصادفی آن را از دستگاه جدا کرده باشید. چند منظوره: بیشتر سرخ کن های هوا بیش از یک کارکرد دارند، آن ها می توانند سرخ کردن، پختن گریل، کباب کردن یا کباب کردن را انجام دهند. بدون گرمای بیش از حد: سرخ کن های هوا دارای یک سیستم خنک کننده هستند که از طریق یک فن ارائه می شود. صرفه جویی در انرژی: سرخ کن های بادی نسبت به سرخ کن های عمیق یا اجاق های معمولی انرژی کمتری مصرف می کنند. سازگار با محیط زیست: در طول فرآیند پخت و پز، هر هوای اضافی قبل از آزاد شدن به طور خودکار فیلتر می شود، به این معنی که برای محیط زیست بهتر است. آشپزخانه شما عاری از بوی ماندگار روغن ترشی است که می تواند با سرخ کردن عمیق ایجاد شود. صرفه جویی در فضا اکثر سرخ کن های هوا ساده هستند و فضای زیادی را در آشپزخانه شما اشغال نمی کنند. طعم سرخ شده و ترد: یک سرخ کن با هوا همچنان طعم سرخ شده و تردی غذای شما را بدون محتوای چربی بد و کالری وحشتناک به شما می دهد. برای بهترین نتایج طعم از روغن هایی مانند بادام زمینی و روغن زیتون استفاده کنید. تمیز کردن آسان: سرخ کن های هوا به راحتی تمیز می شوند و قابل شستشو در ماشین ظرفشویی هستند.
وقتی صحبت از سرخ کن هوا در مقابل سرخ کن عمیق می شود، هر دو مزایا و معایب خود را دارند. پخت و پز با سرخ کن به شما انعطاف پذیری می دهد. زمانی که رژیم دارید می توانید میوه و سبزیجات بیشتری بپزید. زمانی که تصمیم گرفتید روز تقلب داشته باشید، می توانید از عطر غیر قابل مقاومت مرغ سرخ شده خود لذت ببرید. استفاده از سرخ کن هوا راحت و ساده است. سرخ کن ها می توانند غذا را سریعتر بپزند، اما روغن بیشتری مصرف می کنند. سرخ کن های هوا روغن کمتری مصرف می کنند، اما پختن غذا زمان بیشتری می برد. اگر میخواهید غذا را سریع تر بپزید، سرخ کن عمیق راهی است. اگر می خواهید روغن کمتری مصرف کنید، سرخ کن هوا گزینه بهتری است. سرخ کردن در هوا باعث ایجاد ظاهر ترد خوبی بر روی غذا می شود، در حالی که سرخ کردن عمیق به شما کمک می کند تا غذاهایی با فضای داخلی شاداب و آبدار بپزید. سرخ کن های بادی بدون شک سالم تر از سرخ کن های عمیق هستند، اما هر دو بسته به نوع پختی که انجام می شود مزایای خود را دارند.
آدرس دفتر:
کردستان، منطقه آزاد بانه، بلوار سردشت، پشت ۲۴مارکت
آدرس فروشگاه:
کردستان، منطقه آزاد بانه، بلوار ورزش، پاساژ خیام، طبقه همکف، پلاک ۲۰
تماس با ما:
تلفن گویا: 02128429884
واتساپ:09229744685
پشتیبانی: 09185983418
دفتر : ۰۸۷۳۴۲۱۲۶۰۰
نظر شما پس از تایید نمایش داده می شود